Rosną tu różne drzewa liściaste. Panuje tu cisza i spokój, wszędzie słychać świergot ptaków.

Obejrzała się na Levanne.
- Stąd już niedaleko.
Spojrzała na zachód, gdzie między drzewami widać było słońce, chylące się nad horyzontem.
- Może zatrzymamy się na noc? Zaraz się ściemni.

Westchnęłam cicho spoglądając na ogrom lasu. Wszędzie liście, pnie i ptaki. Piękne, a zarazem przerażające. Zatrzymałam Cordisa rozglądając sie wokół. Poprawiłam łuk na ramieniu.
- Tak - mruknęłam tylko i zeskoczyłam na ziemię. - Sądzisz, że bezpiecznie jest rozpalić ognisko?

- Nie wiem. W każdym bądź razie nie zamierzam rezygnować z kubka gorącej kawy.
Zsiadła z konia, przeciągnęła się, by rozluźnić nieco obolałe mięśnie. Westchnęła z rozkoszą wdychając cudowny, niepowtarzalny zapach lasu.

// Co ty, Zwiadowca płci żeńskiej? :3 //

Zaśmiałam się krótko i wyciągnęłam z juków śpiwór i starannie rozłożyłam go na ziemi. // No przypuśćmy, że spakowałam juki, bo nie chce mi się teraz kombinować ze spaniem na ziemi :3. //

// Heh, Zwiadowca w spódnicy :p//

Szybko pozbierała chrust na opał, którego nie brakowało w lesie. Rozpaliła małe ognisko i przygotowała dzbanek kawy. Oparłszy się o pień drzewa z kubkiem tego wybornego napoju, wyjęła z torby książkę, oprawioną w ciemną skórę. Usiadła tak, by blask ognia padał na stronice, a przy tym by miała na oku łuczniczkę. Z cichym westchnieniem rozkoszy pogrążyła się w lekturze.

Usiadłam na śpiworze i zerknęłam na niebo. Było upstrzone milionem małych, błyszczących gwiazd. Oglądanie ich to jedno z moich ulubionych zajęć. Popatrzyłam na Sil, która zajęła sie czytaniem, po czym ułożyłam się wygodnie, na razie nie zapinając śpiwora, i zaczęłam oglądać gwiazdy. Miałam nadzieję, że ta noc będzie spokojna.

// Brak weny, brak weny! Ewakuacja! :huh: //

Długie, przeciągłe wycie przerwało senną ciszę. (Cóż za patetyczne i pełne wzniosłości zdanie :huh:)
- Słyszałaś? - szepnęła Sil, odkładając książkę na bok.

Kiwnęłam tylko głową i zaczęłam się rozglądać. Wokół drzew nic nie było widać, a blask ogniska, choć słaby, trochę mnie oślepiał. // WTF? Co ja piszę? :huh: //Zamrugałam i zdjęłam łuk z ramienia, jednocześnie wyciągając strzałę. nałożyłam ją i wstałam, najciszej jak potrafiłam.

Wilk zawył jeszcze raz, tym razem bliżej.
- Co robimy? - przypięła spowrotem miecz i rozejrzała się czujnie dookoła. - Może ogień je odstraszy?

Zagryzłam dolną wargę i spojrzałam na ognisko.
- Jest za małe. Ale z drugiej strony jeśli rozpalimy większe ktoś może zobaczyć dym... - szepnęłam. Szczerze mówiąc, nigdy nie musiałam się bronić przed wilkami.

// Znowu brak weny. Im bliżej szkoła tym uboższe slownictwo... :huh: //

Wilk zawył po raz trzeci, tym razem naprawdę blisko.
- Na drzewo. - zakomenderowała Sil. Podniosła z ziemi książkę i trzymając ją pod ręką, zaczęła wspinać się po najbliższym drzewie. Było dość stare, miało mnóstwo sęków i szerokich gałęzi.

Rozejrzałam się po raz ostatni i szybko złapałam się grubej gałęzi po drugiej stronie drzewa, po czym podciągnęłam się odbijając stopami o pień. Po paru niebezpiecznych skokach z gałęzi na gałąź wreszcie usadowiłam się na jednej z tych grubych i szerokich.

Usiadła na gałęzi i spojrzała w dół, gdy wilki wpadły na polanę. Sil naliczyła ich osiem. Zaczęły przetrząsać ich skromne obozowisko, w poszukiwaniu żywności. Sil westchnęła ciężko.
- Myślisz, że możemy spać tu? Na górze?

Zerknęłam na nią, po czym przeniosłam wzrok na wilki.
- Musimy - rzekłam. - Ale jak my to zrobimy to już nie wiem. Nie potrafię spać bez ruchu...

- Ja też nie. - oparła głowę o pień i przymknęła oczy. Po chwili przesunęła się trochę na bok. - Niewygodna ta gałąź. - Mruknęła pod nosem. Spojrzała w górę. Zrobiło się już niemal całkiem ciemno, także tylko w nikłej poświacie dogasającego ogniska zdołała dojrzeć nieco szerszą gałąź niż ta, na której aktualnie siedziała. Schowała książkę do torby, wstała ostrożnie i zaczęła szukać uchwytów do wspinaczki.

Zerknęłam na Sil.
- Co robisz? - zapytałam marszcząc brwi.

// Jeszcze mi tu spadniesz, Zucku! O.O //

//No to będziesz mnie łapać, co nie :p?//

Westchnęła z irytacją.
- A co nie widać? Smażę kotlety. - mruknęła pod nosem.
Denerwowały ją takie głupie pytania, na które odpowiedź była niemal oczywista. Podciągnęła się do góry.
- Przecież dobrze widzisz co robię, więc czemu się głupio pytasz? Próbuję znaleźć sobie odrobinę wygodnego miejsca na tym cholernym drzewie... - Nagle jedna gałąź, której trzymała się Sil oderwała się z suchym trzaskiem. //Zepsułaś mi niespodziankę :C// Sil spadła w dół na niżej położoną gałąź, która była jednak zbyt cienka, by utrzymać jej ciężar. Spadała więc dalej, obijając się po drodze o gałęzie. Zdesperowana próbowała się chwycić czegokolwiek. Ziemia zbliżała się nieuchronnie, a z nią całe stado wygłodniałych drapieżników. W końcu ręka chwyciła jakiś wystający sęk i Sil trzymała się rozpaczliwie. Spojrzała w dół, co nie było dobrym pomysłem, bo zaledwie dwa metry niżej zobaczyła wygłodniałe oczy wilka. //Aaaaaa!!!! Kudełku, ratuj!!! :o //

- Mówiłam - mruknęłam do siebie i zaczęłam pospiesznie schodzić na dół, uważając jednak by nie spaść. Przez chwilę trzymałam sie tylko jedną ręką gałęzi gorączkowo poszukując jakiejś, na której mogłabym stanąć. W końcu znalam się na wysokości Sil. Położyłam jedną stopę na gałęzi między nami i wyciągnęłam ręke do dziewczyny. Dla bezpieczeństwa złapałam sie drugą ręką gałęzi nade mną. Miałam tylko nadzieję, że nie spadniemy obie. Starałam się nie patrzeć na dół, ale i tak czułam na sobie spojrzenia wilków.

- Dam sobie radę - warknęła, widząc wyciągniętą rękę Lev //Lew w wannie, pamiętasz? ;D//.
Spróbowała się podciągnąć do góry, ale nie miała siły. Spojrzała na Levanne.
- A ten zakrzywiony patyk na plecach to nosisz dla ozdoby czy naprawdę umiesz z niego strzelać? - spytała, nie szczędząc sarkazmu.

//Taak, pamiętam xD.//
- A ty naprawdę chcesz żebym ci pomogła? Bo wiesz, jeśli nie to zawsze moge bezpiecznie wrócić na górę i czekać aż cię pożrą - skinęłam głową w strone wilków. - Szczególnie ten najbliżej. Wygląda jakby miał ochotę cię schrupać //xDD//. 
Po pewnym czasie uswiadomiłam sobie jednak, że rzeczywiście, mam łuk i kołczan ze strzałami. I rzeczywiście, byłoby łatwo po prostu zastrzelić kilka wilków i wrócić na ziemię. Coś jednak mnie powstrzymywało.
- Naprawdę potrafiłabyś je tak po prostu zastrzelić - popatrzyłam na Sil z dezaprobatą. - Przeciez to w końcu niewinne stworzenia, nie ich wina, że stanęłyśmy im na drodze... - Ponownie wyciągnęłam rękę do Silvany.
- Chodź i przestań się zachowywać jak jakaś rozwydrzona nastolatka. (Rozwydrzony Szuk chyba raczej :zdziwiony: )

Przełknęła przekleństwo, które cisnęło jej się na usta i złapała wyciągniętą rękę Levanne. Z jej pomocą podciągnęła się w górę, poza zasięg wilczych zębów.
- Niewinne stworzenia. Dobre sobie. - mruknęła rozzłoszczona pod nosem. - Teraz przetrząsną nam całe zapasy - dodała głośniej, widząc, jak jeden z wilków zagląda do jej juków w poszukiwaniu jedzenia.

"//A tak właściwie to czego Ty się tak denerwujesz? xD//
Westchnęłam, ale nic nie odpowiedziałam. Usiadłam bezpiecznie na gałęzi i patrzyłam jak jeden z wilków rozrywa nasze zapasy na strzępy. Ziewnęłam. Strasznie chciało mi sie spać, ale spadnięcie prosto w paszcze wygłodniałych wilków nie brzmiało zachęcająco. Oparłam sie plecami o pień drzewa i starałam sie nie zamykać oczu. Czekałam, aż wilki sobie pójdą.